די פייגעלע איז געוויינט צו זיין באהאנדלט אויף דעם וועג. דער אוממעכטיקער מאן האט זי פארלוירן בײ קארטן. דערפֿאַר האָבן זײ איר אַ גאַנצן טאָג געצויגן װי אַ כלבה. און די שווערער די פלעקל, די האַרדער זיי פאָרן עס ין. נאָר די לאָך איז שױן אַזױ געװױנט צו די נײַע בעלי־בתּים, צו דער שפע פֿון מילך ― אַז זי װיל נישט צוריק.
צו מאַכן איר וועג צו די שפּיץ און באַקומען פאָרויס פון איר גערלפרענדז, איינער פון די יונג גערלז דיסיידז צו ווייַזן הער סמיט איר טשאַרמז. געוויינטלעך, בלײַבט זי גיך נאַקעט און מאַסטערבירט איר לאָך מיט אַ שניי־װײַס צאַצקע. וואָס מענטש וואָלט אָפּזאָגן צו היטן אַז! איך טראַכטן זי געראטן צו כאַפּן זיין ופמערקזאַמקייַט און באַלד דעם פייגעלע וועט האָבן צו טרעפן דעם האָן פון די בעל זיך.
דאָס מיידל איז אַזאַ אַ קוטיע, זי זאָל זיין אין קינאָ אַנשטאָט פון פּאָרן.